-
1 herbeikommen
herbeikommen, advenire (von Pers.). – accedere (herzugehen, von Pers.). – adventare (schleunig h.; auch vom Alter etc.; s. »herbeieilen« die Synon.) – adesse (dabeisein, im Anzuge sein, erscheinen, von Pers.; oft in den Formeln ades, huc ades, komm herbei, komm her). – supervenire (schnell u. unvermutet heran- od. zu Hilfe kommen, v. Pers.). – appropinquare (herannahen, anrücken; auch von der Zeit). – appetere (näher kommen, bald ein. treten, von der Zeit, wie Nacht etc.). – zur Hilfe h., subvenire: eilig h., accurrere: von allen Seiten h., undique confluere (z.B. ad hoc spectaculum); undique concurrere (eilig). – h. lassen, arcessere (herbeiholen); opperiri (jmd. erwarten, warten, bis er herankommt, z.B. hostem).
-
2 confluo
cōn-fluo, flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit einem andern od. nach einem Orte zusammenfließen, zusammenströmen, 1) eig., v. Flüssigkeiten, a) v. Gewässern: in Macedonia duo rivi confluunt, Plin.: a confluente Rhodano castra movi, vom Zusammenfluß des Rh. (mit dem Arar), Lepid. in Cic. ep. – confluere quo possent undae, Lucr.: c. in unum, Liv., c. cito in unum, Cic.: e diverso in Phasim, Plin.: ad aquaeductus (v. Quellen), ICt.: nisi Lissus in Hebrum confluat, Ov. – ubi confluunt fluvii, Inscr.: in exitu coniungi et confluere (v. Wasser zweier Häfen), Cic. – c. infra Olbiam cum Borysthene, Plin. 4, 83. – Partic. Praes. subst., cōnfluēns, entis, m. u. Plur. cōnfluentēs, ium, m. der Zusammenfluß zweier Flüsse (s. Drak. Liv. 4, 17, 12 u. Liv. epit. 137), incipit (Moesia) a confluente supra dicto, Plin.: ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra, Liv. – m. Genet, ad confluentem Mosae et Rheni pervenire, Caes.: ad confluentem Araris et Rhodani, Liv. epit.: confluentes Padi et Adduae fluminum petere, Tac. – dh. vorzugsw. Cōnfluentēs, tium, m., die am Einfluß der Mosel in den Rhein gelegene Stadt Coblenz, Suet. Cal. 8, 1. – b) v. andern flüssigen Massen, quo sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, Lucr.: umor omnis e tota arbore in ulcus confluit, Plin. – 2) übtr., zusammenströmen = zahlreich-, in Masse zusammenkommen od. sich einfinden, zahlreich-, in Masse sich wohin begeben, od. sich einem Ggstde. zuwenden, a) v. Pers.: multitudo sponte et ultro confluens, Suet. – c. ad omnia spectacula undique, Suet.: ad haec studia, Cic.: Neapolim, Suet.: et Athenas et in hanc urbem ex diversis locis, Cic.: ad alcis triremem, Nep.: ad alqm, Eutr.: ad alqm undique ex toto orbe terrarum, Vell.: ad alqm videndum, Val. Max.: ad commune exstinguendum incendium, Iustin. – b) v. Abstr.: tot prosperis confluentibus, Suet. – huc licet ex toto sollertia confluat orbe, Ov.: omnium dignissimi, quo cruciatus confluant, Plaut.: per urbem (Romam), quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque, Tac.: hinc ad ipsos laus, honos, dignitas confluit, strömt ihnen zu, Cic.: ut ad nos pleraeque causae (Rechtsfälle) confluant, bei mir zusammenströmen (= alle mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ab uno capite, ab recto casu, in duo obliquos discedunt, sic contra multa ab duobus capitibus recti casuum confluunt in obliquum unum, Varr. LL. 10, 50. – II) in sich zusammenfließen = zerfließen, flüssig werden, corpus confluere manifestum est, Cael. Aur. acut. 1, 17, 180. – / Archaist. Indicat. Praes. comfluont u. conflovont, Plaut. Epid. 528. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 14 u. 23: synk. Coni. Plusqu. confluxet, Lucr. 1, 987.
-
3 confluo
cōn-fluo, flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit einem andern od. nach einem Orte zusammenfließen, zusammenströmen, 1) eig., v. Flüssigkeiten, a) v. Gewässern: in Macedonia duo rivi confluunt, Plin.: a confluente Rhodano castra movi, vom Zusammenfluß des Rh. (mit dem Arar), Lepid. in Cic. ep. – confluere quo possent undae, Lucr.: c. in unum, Liv., c. cito in unum, Cic.: e diverso in Phasim, Plin.: ad aquaeductus (v. Quellen), ICt.: nisi Lissus in Hebrum confluat, Ov. – ubi confluunt fluvii, Inscr.: in exitu coniungi et confluere (v. Wasser zweier Häfen), Cic. – c. infra Olbiam cum Borysthene, Plin. 4, 83. – Partic. Praes. subst., cōnfluēns, entis, m. u. Plur. cōnfluentēs, ium, m. der Zusammenfluß zweier Flüsse (s. Drak. Liv. 4, 17, 12 u. Liv. epit. 137), incipit (Moesia) a confluente supra dicto, Plin.: ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra, Liv. – m. Genet, ad confluentem Mosae et Rheni pervenire, Caes.: ad confluentem Araris et Rhodani, Liv. epit.: confluentes Padi et Adduae fluminum petere, Tac. – dh. vorzugsw. Cōnfluentēs, tium, m., die am Einfluß der Mosel in den Rhein gelegene Stadt Coblenz, Suet. Cal. 8, 1. – b) v. andern flüssigen Massen, quo sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, Lucr.:————umor omnis e tota arbore in ulcus confluit, Plin. – 2) übtr., zusammenströmen = zahlreich-, in Masse zusammenkommen od. sich einfinden, zahlreich-, in Masse sich wohin begeben, od. sich einem Ggstde. zuwenden, a) v. Pers.: multitudo sponte et ultro confluens, Suet. – c. ad omnia spectacula undique, Suet.: ad haec studia, Cic.: Neapolim, Suet.: et Athenas et in hanc urbem ex diversis locis, Cic.: ad alcis triremem, Nep.: ad alqm, Eutr.: ad alqm undique ex toto orbe terrarum, Vell.: ad alqm videndum, Val. Max.: ad commune exstinguendum incendium, Iustin. – b) v. Abstr.: tot prosperis confluentibus, Suet. – huc licet ex toto sollertia confluat orbe, Ov.: omnium dignissimi, quo cruciatus confluant, Plaut.: per urbem (Romam), quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque, Tac.: hinc ad ipsos laus, honos, dignitas confluit, strömt ihnen zu, Cic.: ut ad nos pleraeque causae (Rechtsfälle) confluant, bei mir zusammenströmen (= alle mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ab uno capite, ab recto casu, in duo obliquos discedunt, sic contra multa ab duobus capitibus recti casuum confluunt in obliquum unum, Varr. LL. 10, 50. – II) in sich zusammenfließen = zerfließen, flüssig werden, corpus confluere manifestum est,————Cael. Aur. acut. 1, 17, 180. – ⇒ Archaist. Indicat. Praes. comfluont u. conflovont, Plaut. Epid. 528. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 14 u. 23: synk. Coni. Plusqu. confluxet, Lucr. 1, 987. -
4 zusammenströmen
zusammenströmen, a) eig., v. Gewässern: confluere (absol. od. in etc., in mit Akk.). – confluere in unum. se committere (zu einem Strom etc. sich vereinigen). – von ganz entgegengesetzten Seiten in den Phasis z., ex diverso confluere in Phasim. – b) übtr., von einer Menschenmenge etc.: confluere; z.B. Athenas et in hanc urbem ex diversis locis: u. ad alcis trierem: u. ad alqm: u. ad alqm visendum) – concurrere (zusammen laufen, z.B. undique ex agris: und ad curiam: u. ad alqm audiendum: u. ad druides disciplinae causā).
-
5 Confluentes
con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).I.Prop.:B.materies umoris,
Lucr. 6, 637:in imum,
id. 5, 498:copia materiai Undique confluxet ad imum,
id. 1, 987:confluat aër,
id. 1, 389 al.:Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,
Cic. Leg. 2, 3, 6:ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,
Liv. 21, 31, 4:qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,
Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,
Plin. 6, 4, 4, § 13:qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,
Tib. 4, 1, 20:Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,
Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:aqua in rivum confluit,
Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:II.cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,
Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:a confluente supra dicto,
id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,
at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:b.multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,
Cic. Brut. 74, 258:perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,
Caes. B. G. 7, 44:ut ad ejus triremem vulgus conflueret,
Nep. Alcib. 6, 1:ad spectacula,
Suet. Caes. 39:Neapolin,
id. Ner. 20:plures ad haec studia,
Cic. Tusc. 2, 2, 6:undique ad eum auxiliis confluentibus,
Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:multitudo confluens,
Suet. Caes. 16:turba undique confluentis fluctuantisque populi,
Gell. 10, 6, 2:ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,
Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—With abstr. subjects:maeror,
Lucr. 6, 1260:ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,
Cic. Inv. 1, 4, 5:ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,
id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10. -
6 confluo
con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).I.Prop.:B.materies umoris,
Lucr. 6, 637:in imum,
id. 5, 498:copia materiai Undique confluxet ad imum,
id. 1, 987:confluat aër,
id. 1, 389 al.:Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,
Cic. Leg. 2, 3, 6:ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,
Liv. 21, 31, 4:qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,
Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,
Plin. 6, 4, 4, § 13:qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,
Tib. 4, 1, 20:Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,
Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:aqua in rivum confluit,
Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:II.cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,
Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:a confluente supra dicto,
id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,
at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:b.multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,
Cic. Brut. 74, 258:perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,
Caes. B. G. 7, 44:ut ad ejus triremem vulgus conflueret,
Nep. Alcib. 6, 1:ad spectacula,
Suet. Caes. 39:Neapolin,
id. Ner. 20:plures ad haec studia,
Cic. Tusc. 2, 2, 6:undique ad eum auxiliis confluentibus,
Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:multitudo confluens,
Suet. Caes. 16:turba undique confluentis fluctuantisque populi,
Gell. 10, 6, 2:ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,
Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—With abstr. subjects:maeror,
Lucr. 6, 1260:ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,
Cic. Inv. 1, 4, 5:ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,
id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10. -
7 herbeilaufen
herbeilaufen, accurrere. – concurrere. confluere (herbeiströmen, v. einer Menge). – schnell, advolare: von allen Seiten h., undique concurrere, confluere. – herbeileiten, adducere od. perducere (z.B. aquam: u. aquam in urbem). – herbeilocken, allicere. – herbeireichen, jmdm. etwas, administrare alci alqd. – herbeireiten, s. heranreiten, heransprengen. – herbeirennen, accurrere (herbeilaufen). – advolare (herbeifliegen = eilig herbeikommen). – herbeirücken, s. anrücken no. I. u. II. – berbeirudern, adremigare (z.B. ans Ufer, litori).
-
8 herbeiströmen
herbeiströmen, affluere (im allg.). – confluere. concurrere (zusammenströmen, -laufen, von einer Menschenmenge, z.B. undique ad hoc spectaculum confl.: u. undique conc. ex agris). – die Flut strömt herbei, ex alto se aestus incitat. – Herbeiströmen, das, concursus. – herbeistürmen, accurrere (herbeilaufen). – irruere. irrumpere (hereinbrechen in einen Ort). – herbeistürzen, accurrere (herbeilaufen). – advolare (herbeifliegen = herbeieilen). – irruere. irrumpere (hereinbrechen in einen Raum; alle von Menschen). – herbeitragen, afferre. – apportare (herbeitransportieren). – herbeitreiben, adigere (führend). – appellere (treibend). – herbeitreten, accedere ad alqd. – herbeiwachsen, s. heranwachsen.
-
9 concurro
concurro, ĕre, concurri (qqf. concucurri), concursum - intr. - [st2]1 [-] courir ensemble vers un lieu, accourir en foule, affluer; se réfugier, recourir. [st2]2 [-] courir l'un vers l'autre, se réunir en courant. [st2]3 [-] courir l'un sur l'autre, se lancer l'un sur l'autre, se heurter, s’entrechoquer, combattre, lutter; venir en concurrence (t. de droit). [st2]4 [-] coïncider, arriver. - concurrere ad Perdiccam opprimendum, Nep. Eum. 3, 1: se réunir pour perdre Perdiccas. - os concurrit, Sen. Ir. 3, 15, 1: les lèvres se serrent. - concurritur undique ad incendium restinguendum, Cic. Phil. 10: on accourt de toutes parts pour éteindre l'incendie. - concurritur, Hor.: on se bat. - cognito ejus consilio ad arma concurritur, Caes. BG. 7: son dessein une fois connu, on court aux armes. - populis ad Leonidam concurrentibus: les peuples (de Sicile) ayant recours à Léonidas. - concurrere inter se: en venir aux mains. - concurrere cum aliquo (contra aliquem): en venir aux mains avec qqn. - cum infestis signis concurrunt: enseignes déployées, ils se heurtent = ils en viennent aux mains. - concurrit saepe, Cic.: il arrive souvent.* * *concurro, ĕre, concurri (qqf. concucurri), concursum - intr. - [st2]1 [-] courir ensemble vers un lieu, accourir en foule, affluer; se réfugier, recourir. [st2]2 [-] courir l'un vers l'autre, se réunir en courant. [st2]3 [-] courir l'un sur l'autre, se lancer l'un sur l'autre, se heurter, s’entrechoquer, combattre, lutter; venir en concurrence (t. de droit). [st2]4 [-] coïncider, arriver. - concurrere ad Perdiccam opprimendum, Nep. Eum. 3, 1: se réunir pour perdre Perdiccas. - os concurrit, Sen. Ir. 3, 15, 1: les lèvres se serrent. - concurritur undique ad incendium restinguendum, Cic. Phil. 10: on accourt de toutes parts pour éteindre l'incendie. - concurritur, Hor.: on se bat. - cognito ejus consilio ad arma concurritur, Caes. BG. 7: son dessein une fois connu, on court aux armes. - populis ad Leonidam concurrentibus: les peuples (de Sicile) ayant recours à Léonidas. - concurrere inter se: en venir aux mains. - concurrere cum aliquo (contra aliquem): en venir aux mains avec qqn. - cum infestis signis concurrunt: enseignes déployées, ils se heurtent = ils en viennent aux mains. - concurrit saepe, Cic.: il arrive souvent.* * *Concurro, concurris, concurri, concursum, concurrere. Cic. Courir ensemble.\Concurrere alicui obuiam. Terent. Courir au devant.\Concurrere ad arma. Caesar. Quand une assemblee de gens courent prendre les armes.\Concurrere dicuntur milites. Cic. Quand deux ennemis courent l'un sur l'autre, et choquent.\Concurrunt inter se equites. Caesar. Les gens de cheval courent, ou joustent les uns contre les autres.\Concurrere alicui. Virgil. Courir sur aucun, et se combatre à luy.\Frontibus aduersis concurrere. Lucret. Heurter.\Bello concurrere alicui. Virgil. Faire la guerre à aucun.\Monstris concurrere. Valer. Flac. Combatre contre les monstres.\Tot concurrunt verisimila. Terent. S'assemblent ensemble, et concurrent.\Concurrunt multae opiniones, quae mihi animum exaugeant. Terent. Il y a grande concurrence d'opinions.\Nomina concurrunt. Cic. Les debtes qui me sont deues montent autant que les debtes que je doy, Ce qui m'est deu est equipollent à ce que je doy, Ce qui m'est deu est suffisant pour payer et acquicter ce que je doy.\Concurrit os ad rogandum. Seneca. La contenance du visage sert et aide à la priere.\Obscoene literae concurrunt. Cic. Se rencontrent vilainement. Comme qui diroit Cum nobis, hic auditur ablatiuus obscoenus Cunno, velut a nominatiuo Cunnus.\Verba extrema cum consequentibus primis ita iungere, vt neve aspere concurrant, neve vastius diducantur. Cic. Que la rencontre des mots ne soit rude et aspre.\Raptim in eam sententiam pedarii concurrerunt. Cic. Ils vindrent et passerent tous de ce costé, et furent de ceste opinion.\Licet concurrant plebei omnes philosophi, etc. Cic. Quand ores ils assembleroyent ensemble toutes leurs forces.\Statim concurrere de iure. Cic. Commencer à courir dés le lieu où le jugement a esté donné.\Concurrere cum summa, cui opponitur Excedere. Vlpian. Qui est pareil et esgal à la somme.\Concurrere. Vlpian. Estre concurrent et participant.\In haereditatem legitimam fratri concurrere. Papinianus. Pretendre ou avoir pareil droict que son frere en l'heritage, Estre concurrent, etc.\Concurrere, Confluere. Celsus. S'assembler de plusieurs lieux en un, Venir en affluence et abondance.\Concurrit materia. Cels. La matiere conflue, S'assemble, S'amasse.\Concurrere, Euenire, Contingere. Propert. Advenir.\Somnia concurrunt. Cic. Surviennent, Adviennent. -
10 hinströmen
hinströmen, I) nach einem Orte: decurrere, deferri alqo (v. Wasser). – confluere od. (undique) concurrere alqo (v. Menschen). – man strömte nach mir hin, concursus ad me factus est. – II) an od. vor etwas h., ferri in alqo loco (an oder unter etwas hin, z.B. in imis radicibus montis). – ferri praeter alqm locum. praeterfluere alqm locum (vor etw. vorüber).
-
11 strömen
strömen, ferri (von einem Fluß, z.B. in infimis radicibus montis: u. Rhenus per fines Helvetiorum citatus fertur). – fluere (fließen übh., von einem Fluß, z.B. Helvetiorum inter fines et Allobrogum). – aus etwas st., effundi od. se effundere ex alqa re (eig. v. Flüssen etc.; übtr. von einer Menschenmenge): in etwas st., effundi od. se effundere in alqd (in etwas sich ergießen, auch übtr. von einer Menschenmenge etc.); deferri in alqd (herabströmen in etc., z.B. in einen Fluß); undique convenire, ex omnibus locis concurrere in alqd (übtr., von allen Orten herbeikommen von einer Menschenmenge): nach einem Ort, zu jmd. st, confluere ad od. in alqm locum [2241] od. ad alqm od. ad alqd. concurrere ad od. in alqm locum oder ad alqm (übtr., v. einer Menschenmenge). – die Tränen strömen lassen, lacrimis indulgere.
См. также в других словарях:
MUSLIMI seu MUSULMANNI — h. e. Credentes, sic dicti sunt, qui perniciabilem Muhammedis sectam amplectuntur. Ricoldus vocem explicat, Salvati: de qua is sic in Confut. legis Muhamm. c. 7. Dixit Muhammed, mandavit mihi Dominus, ense gentes expugnare quousque confiteantur,… … Hofmann J. Lexicon universale
PEPUZA — Phrygiae urbs apud Callistum, nunc in ruinis, unde Pepuziani haeretici dicti: qui Montanistarum deliria sectati, feminas hubebant Episcopas et Praesbyteras. Vocabant hunc locum Hierosolymam, qui undique homines confluere voluerunt. Epiphan.… … Hofmann J. Lexicon universale