Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

undique confluere

  • 1 herbeikommen

    herbeikommen, advenire (von Pers.). – accedere (herzugehen, von Pers.). – adventare (schleunig h.; auch vom Alter etc.; s. »herbeieilen« die Synon.) – adesse (dabeisein, im Anzuge sein, erscheinen, von Pers.; oft in den Formeln ades, huc ades, komm herbei, komm her). – supervenire (schnell u. unvermutet heran- od. zu Hilfe kommen, v. Pers.). – appropinquare (herannahen, anrücken; auch von der Zeit). – appetere (näher kommen, bald ein. treten, von der Zeit, wie Nacht etc.). – zur Hilfe h., subvenire: eilig h., accurrere: von allen Seiten h., undique confluere (z.B. ad hoc spectaculum); undique concurrere (eilig). – h. lassen, arcessere (herbeiholen); opperiri (jmd. erwarten, warten, bis er herankommt, z.B. hostem).

    deutsch-lateinisches > herbeikommen

  • 2 confluo

    cōn-fluo, flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit einem andern od. nach einem Orte zusammenfließen, zusammenströmen, 1) eig., v. Flüssigkeiten, a) v. Gewässern: in Macedonia duo rivi confluunt, Plin.: a confluente Rhodano castra movi, vom Zusammenfluß des Rh. (mit dem Arar), Lepid. in Cic. ep. – confluere quo possent undae, Lucr.: c. in unum, Liv., c. cito in unum, Cic.: e diverso in Phasim, Plin.: ad aquaeductus (v. Quellen), ICt.: nisi Lissus in Hebrum confluat, Ov. – ubi confluunt fluvii, Inscr.: in exitu coniungi et confluere (v. Wasser zweier Häfen), Cic. – c. infra Olbiam cum Borysthene, Plin. 4, 83. – Partic. Praes. subst., cōnfluēns, entis, m. u. Plur. cōnfluentēs, ium, m. der Zusammenfluß zweier Flüsse (s. Drak. Liv. 4, 17, 12 u. Liv. epit. 137), incipit (Moesia) a confluente supra dicto, Plin.: ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra, Liv. – m. Genet, ad confluentem Mosae et Rheni pervenire, Caes.: ad confluentem Araris et Rhodani, Liv. epit.: confluentes Padi et Adduae fluminum petere, Tac. – dh. vorzugsw. Cōnfluentēs, tium, m., die am Einfluß der Mosel in den Rhein gelegene Stadt Coblenz, Suet. Cal. 8, 1. – b) v. andern flüssigen Massen, quo sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, Lucr.: umor omnis e tota arbore in ulcus confluit, Plin. – 2) übtr., zusammenströmen = zahlreich-, in Masse zusammenkommen od. sich einfinden, zahlreich-, in Masse sich wohin begeben, od. sich einem Ggstde. zuwenden, a) v. Pers.: multitudo sponte et ultro confluens, Suet. – c. ad omnia spectacula undique, Suet.: ad haec studia, Cic.: Neapolim, Suet.: et Athenas et in hanc urbem ex diversis locis, Cic.: ad alcis triremem, Nep.: ad alqm, Eutr.: ad alqm undique ex toto orbe terrarum, Vell.: ad alqm videndum, Val. Max.: ad commune exstinguendum incendium, Iustin. – b) v. Abstr.: tot prosperis confluentibus, Suet. – huc licet ex toto sollertia confluat orbe, Ov.: omnium dignissimi, quo cruciatus confluant, Plaut.: per urbem (Romam), quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque, Tac.: hinc ad ipsos laus, honos, dignitas confluit, strömt ihnen zu, Cic.: ut ad nos pleraeque causae (Rechtsfälle) confluant, bei mir zusammenströmen (= alle mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ab uno capite, ab recto casu, in duo obliquos discedunt, sic contra multa ab duobus capitibus recti casuum confluunt in obliquum unum, Varr. LL. 10, 50. – II) in sich zusammenfließen = zerfließen, flüssig werden, corpus confluere manifestum est, Cael. Aur. acut. 1, 17, 180. – / Archaist. Indicat. Praes. comfluont u. conflovont, Plaut. Epid. 528. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 14 u. 23: synk. Coni. Plusqu. confluxet, Lucr. 1, 987.

    lateinisch-deutsches > confluo

  • 3 confluo

    cōn-fluo, flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit einem andern od. nach einem Orte zusammenfließen, zusammenströmen, 1) eig., v. Flüssigkeiten, a) v. Gewässern: in Macedonia duo rivi confluunt, Plin.: a confluente Rhodano castra movi, vom Zusammenfluß des Rh. (mit dem Arar), Lepid. in Cic. ep. – confluere quo possent undae, Lucr.: c. in unum, Liv., c. cito in unum, Cic.: e diverso in Phasim, Plin.: ad aquaeductus (v. Quellen), ICt.: nisi Lissus in Hebrum confluat, Ov. – ubi confluunt fluvii, Inscr.: in exitu coniungi et confluere (v. Wasser zweier Häfen), Cic. – c. infra Olbiam cum Borysthene, Plin. 4, 83. – Partic. Praes. subst., cōnfluēns, entis, m. u. Plur. cōnfluentēs, ium, m. der Zusammenfluß zweier Flüsse (s. Drak. Liv. 4, 17, 12 u. Liv. epit. 137), incipit (Moesia) a confluente supra dicto, Plin.: ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra, Liv. – m. Genet, ad confluentem Mosae et Rheni pervenire, Caes.: ad confluentem Araris et Rhodani, Liv. epit.: confluentes Padi et Adduae fluminum petere, Tac. – dh. vorzugsw. Cōnfluentēs, tium, m., die am Einfluß der Mosel in den Rhein gelegene Stadt Coblenz, Suet. Cal. 8, 1. – b) v. andern flüssigen Massen, quo sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, Lucr.:
    ————
    umor omnis e tota arbore in ulcus confluit, Plin. – 2) übtr., zusammenströmen = zahlreich-, in Masse zusammenkommen od. sich einfinden, zahlreich-, in Masse sich wohin begeben, od. sich einem Ggstde. zuwenden, a) v. Pers.: multitudo sponte et ultro confluens, Suet. – c. ad omnia spectacula undique, Suet.: ad haec studia, Cic.: Neapolim, Suet.: et Athenas et in hanc urbem ex diversis locis, Cic.: ad alcis triremem, Nep.: ad alqm, Eutr.: ad alqm undique ex toto orbe terrarum, Vell.: ad alqm videndum, Val. Max.: ad commune exstinguendum incendium, Iustin. – b) v. Abstr.: tot prosperis confluentibus, Suet. – huc licet ex toto sollertia confluat orbe, Ov.: omnium dignissimi, quo cruciatus confluant, Plaut.: per urbem (Romam), quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque, Tac.: hinc ad ipsos laus, honos, dignitas confluit, strömt ihnen zu, Cic.: ut ad nos pleraeque causae (Rechtsfälle) confluant, bei mir zusammenströmen (= alle mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ab uno capite, ab recto casu, in duo obliquos discedunt, sic contra multa ab duobus capitibus recti casuum confluunt in obliquum unum, Varr. LL. 10, 50. – II) in sich zusammenfließen = zerfließen, flüssig werden, corpus confluere manifestum est,
    ————
    Cael. Aur. acut. 1, 17, 180. – Archaist. Indicat. Praes. comfluont u. conflovont, Plaut. Epid. 528. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 14 u. 23: synk. Coni. Plusqu. confluxet, Lucr. 1, 987.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confluo

  • 4 zusammenströmen

    zusammenströmen, a) eig., v. Gewässern: confluere (absol. od. in etc., in mit Akk.). – confluere in unum. se committere (zu einem Strom etc. sich vereinigen). – von ganz entgegengesetzten Seiten in den Phasis z., ex diverso confluere in Phasim. – b) übtr., von einer Menschenmenge etc.: confluere; z.B. Athenas et in hanc urbem ex diversis locis: u. ad alcis trierem: u. ad alqm: u. ad alqm visendum) – concurrere (zusammen laufen, z.B. undique ex agris: und ad curiam: u. ad alqm audiendum: u. ad druides disciplinae causā).

    deutsch-lateinisches > zusammenströmen

  • 5 Confluentes

    con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    materies umoris,

    Lucr. 6, 637:

    in imum,

    id. 5, 498:

    copia materiai Undique confluxet ad imum,

    id. 1, 987:

    confluat aër,

    id. 1, 389 al.:

    Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,

    Liv. 21, 31, 4:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:

    vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,

    Plin. 6, 4, 4, § 13:

    qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,

    Tib. 4, 1, 20:

    Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,

    Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    aqua in rivum confluit,

    Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,
    B.
    conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:

    cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,

    Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:

    a confluente supra dicto,

    id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:

    ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,

    at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—
    II.
    Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:

    multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,

    Cic. Brut. 74, 258:

    perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,

    Caes. B. G. 7, 44:

    ut ad ejus triremem vulgus conflueret,

    Nep. Alcib. 6, 1:

    ad spectacula,

    Suet. Caes. 39:

    Neapolin,

    id. Ner. 20:

    plures ad haec studia,

    Cic. Tusc. 2, 2, 6:

    undique ad eum auxiliis confluentibus,

    Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:

    multitudo confluens,

    Suet. Caes. 16:

    turba undique confluentis fluctuantisque populi,

    Gell. 10, 6, 2:

    ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,

    Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—
    b.
    With abstr. subjects:

    maeror,

    Lucr. 6, 1260:

    ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,

    Cic. Inv. 1, 4, 5:

    ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,

    id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Confluentes

  • 6 confluo

    con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    materies umoris,

    Lucr. 6, 637:

    in imum,

    id. 5, 498:

    copia materiai Undique confluxet ad imum,

    id. 1, 987:

    confluat aër,

    id. 1, 389 al.:

    Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,

    Liv. 21, 31, 4:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:

    vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,

    Plin. 6, 4, 4, § 13:

    qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,

    Tib. 4, 1, 20:

    Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,

    Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    aqua in rivum confluit,

    Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,
    B.
    conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:

    cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,

    Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:

    a confluente supra dicto,

    id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:

    ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,

    at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—
    II.
    Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:

    multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,

    Cic. Brut. 74, 258:

    perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,

    Caes. B. G. 7, 44:

    ut ad ejus triremem vulgus conflueret,

    Nep. Alcib. 6, 1:

    ad spectacula,

    Suet. Caes. 39:

    Neapolin,

    id. Ner. 20:

    plures ad haec studia,

    Cic. Tusc. 2, 2, 6:

    undique ad eum auxiliis confluentibus,

    Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:

    multitudo confluens,

    Suet. Caes. 16:

    turba undique confluentis fluctuantisque populi,

    Gell. 10, 6, 2:

    ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,

    Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—
    b.
    With abstr. subjects:

    maeror,

    Lucr. 6, 1260:

    ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,

    Cic. Inv. 1, 4, 5:

    ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,

    id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > confluo

  • 7 herbeilaufen

    herbeilaufen, accurrere. – concurrere. confluere (herbeiströmen, v. einer Menge). – schnell, advolare: von allen Seiten h., undique concurrere, confluere. herbeileiten, adducere od. perducere (z.B. aquam: u. aquam in urbem). herbeilocken, allicere. herbeireichen, jmdm. etwas, administrare alci alqd. herbeireiten, s. heranreiten, heransprengen. – herbeirennen, accurrere (herbeilaufen). – advolare (herbeifliegen = eilig herbeikommen). – herbeirücken, s. anrücken no. I. u. II. – berbeirudern, adremigare (z.B. ans Ufer, litori).

    deutsch-lateinisches > herbeilaufen

  • 8 herbeiströmen

    herbeiströmen, affluere (im allg.). – confluere. concurrere (zusammenströmen, -laufen, von einer Menschenmenge, z.B. undique ad hoc spectaculum confl.: u. undique conc. ex agris). – die Flut strömt herbei, ex alto se aestus incitat. Herbeiströmen, das, concursus. herbeistürmen, accurrere (herbeilaufen). – irruere. irrumpere (hereinbrechen in einen Ort). – herbeistürzen, accurrere (herbeilaufen). – advolare (herbeifliegen = herbeieilen). – irruere. irrumpere (hereinbrechen in einen Raum; alle von Menschen). – herbeitragen, afferre. – apportare (herbeitransportieren). – herbeitreiben, adigere (führend). – appellere (treibend). – herbeitreten, accedere ad alqd. herbeiwachsen, s. heranwachsen.

    deutsch-lateinisches > herbeiströmen

  • 9 concurro

    concurro, ĕre, concurri (qqf. concucurri), concursum - intr. - [st2]1 [-] courir ensemble vers un lieu, accourir en foule, affluer; se réfugier, recourir. [st2]2 [-] courir l'un vers l'autre, se réunir en courant. [st2]3 [-] courir l'un sur l'autre, se lancer l'un sur l'autre, se heurter, s’entrechoquer, combattre, lutter; venir en concurrence (t. de droit). [st2]4 [-] coïncider, arriver.    - concurrere ad Perdiccam opprimendum, Nep. Eum. 3, 1: se réunir pour perdre Perdiccas.    - os concurrit, Sen. Ir. 3, 15, 1: les lèvres se serrent.    - concurritur undique ad incendium restinguendum, Cic. Phil. 10: on accourt de toutes parts pour éteindre l'incendie.    - concurritur, Hor.: on se bat.    - cognito ejus consilio ad arma concurritur, Caes. BG. 7: son dessein une fois connu, on court aux armes.    - populis ad Leonidam concurrentibus: les peuples (de Sicile) ayant recours à Léonidas.    - concurrere inter se: en venir aux mains.    - concurrere cum aliquo (contra aliquem): en venir aux mains avec qqn.    - cum infestis signis concurrunt: enseignes déployées, ils se heurtent = ils en viennent aux mains.    - concurrit saepe, Cic.: il arrive souvent.
    * * *
    concurro, ĕre, concurri (qqf. concucurri), concursum - intr. - [st2]1 [-] courir ensemble vers un lieu, accourir en foule, affluer; se réfugier, recourir. [st2]2 [-] courir l'un vers l'autre, se réunir en courant. [st2]3 [-] courir l'un sur l'autre, se lancer l'un sur l'autre, se heurter, s’entrechoquer, combattre, lutter; venir en concurrence (t. de droit). [st2]4 [-] coïncider, arriver.    - concurrere ad Perdiccam opprimendum, Nep. Eum. 3, 1: se réunir pour perdre Perdiccas.    - os concurrit, Sen. Ir. 3, 15, 1: les lèvres se serrent.    - concurritur undique ad incendium restinguendum, Cic. Phil. 10: on accourt de toutes parts pour éteindre l'incendie.    - concurritur, Hor.: on se bat.    - cognito ejus consilio ad arma concurritur, Caes. BG. 7: son dessein une fois connu, on court aux armes.    - populis ad Leonidam concurrentibus: les peuples (de Sicile) ayant recours à Léonidas.    - concurrere inter se: en venir aux mains.    - concurrere cum aliquo (contra aliquem): en venir aux mains avec qqn.    - cum infestis signis concurrunt: enseignes déployées, ils se heurtent = ils en viennent aux mains.    - concurrit saepe, Cic.: il arrive souvent.
    * * *
        Concurro, concurris, concurri, concursum, concurrere. Cic. Courir ensemble.
    \
        Concurrere alicui obuiam. Terent. Courir au devant.
    \
        Concurrere ad arma. Caesar. Quand une assemblee de gens courent prendre les armes.
    \
        Concurrere dicuntur milites. Cic. Quand deux ennemis courent l'un sur l'autre, et choquent.
    \
        Concurrunt inter se equites. Caesar. Les gens de cheval courent, ou joustent les uns contre les autres.
    \
        Concurrere alicui. Virgil. Courir sur aucun, et se combatre à luy.
    \
        Frontibus aduersis concurrere. Lucret. Heurter.
    \
        Bello concurrere alicui. Virgil. Faire la guerre à aucun.
    \
        Monstris concurrere. Valer. Flac. Combatre contre les monstres.
    \
        Tot concurrunt verisimila. Terent. S'assemblent ensemble, et concurrent.
    \
        Concurrunt multae opiniones, quae mihi animum exaugeant. Terent. Il y a grande concurrence d'opinions.
    \
        Nomina concurrunt. Cic. Les debtes qui me sont deues montent autant que les debtes que je doy, Ce qui m'est deu est equipollent à ce que je doy, Ce qui m'est deu est suffisant pour payer et acquicter ce que je doy.
    \
        Concurrit os ad rogandum. Seneca. La contenance du visage sert et aide à la priere.
    \
        Obscoene literae concurrunt. Cic. Se rencontrent vilainement. Comme qui diroit Cum nobis, hic auditur ablatiuus obscoenus Cunno, velut a nominatiuo Cunnus.
    \
        Verba extrema cum consequentibus primis ita iungere, vt neve aspere concurrant, neve vastius diducantur. Cic. Que la rencontre des mots ne soit rude et aspre.
    \
        Raptim in eam sententiam pedarii concurrerunt. Cic. Ils vindrent et passerent tous de ce costé, et furent de ceste opinion.
    \
        Licet concurrant plebei omnes philosophi, etc. Cic. Quand ores ils assembleroyent ensemble toutes leurs forces.
    \
        Statim concurrere de iure. Cic. Commencer à courir dés le lieu où le jugement a esté donné.
    \
        Concurrere cum summa, cui opponitur Excedere. Vlpian. Qui est pareil et esgal à la somme.
    \
        Concurrere. Vlpian. Estre concurrent et participant.
    \
        In haereditatem legitimam fratri concurrere. Papinianus. Pretendre ou avoir pareil droict que son frere en l'heritage, Estre concurrent, etc.
    \
        Concurrere, Confluere. Celsus. S'assembler de plusieurs lieux en un, Venir en affluence et abondance.
    \
        Concurrit materia. Cels. La matiere conflue, S'assemble, S'amasse.
    \
        Concurrere, Euenire, Contingere. Propert. Advenir.
    \
        Somnia concurrunt. Cic. Surviennent, Adviennent.

    Dictionarium latinogallicum > concurro

  • 10 hinströmen

    hinströmen, I) nach einem Orte: decurrere, deferri alqo (v. Wasser). – confluere od. (undique) concurrere alqo (v. Menschen). – man strömte nach mir hin, concursus ad me factus est. – II) an od. vor etwas h., ferri in alqo loco (an oder unter etwas hin, z.B. in imis radicibus montis). – ferri praeter alqm locum. praeterfluere alqm locum (vor etw. vorüber).

    deutsch-lateinisches > hinströmen

  • 11 strömen

    strömen, ferri (von einem Fluß, z.B. in infimis radicibus montis: u. Rhenus per fines Helvetiorum citatus fertur). – fluere (fließen übh., von einem Fluß, z.B. Helvetiorum inter fines et Allobrogum). – aus etwas st., effundi od. se effundere ex alqa re (eig. v. Flüssen etc.; übtr. von einer Menschenmenge): in etwas st., effundi od. se effundere in alqd (in etwas sich ergießen, auch übtr. von einer Menschenmenge etc.); deferri in alqd (herabströmen in etc., z.B. in einen Fluß); undique convenire, ex omnibus locis concurrere in alqd (übtr., von allen Orten herbeikommen von einer Menschenmenge): nach einem Ort, zu jmd. st, confluere ad od. in alqm locum [2241] od. ad alqm od. ad alqd. concurrere ad od. in alqm locum oder ad alqm (übtr., v. einer Menschenmenge). – die Tränen strömen lassen, lacrimis indulgere.

    deutsch-lateinisches > strömen

См. также в других словарях:

  • MUSLIMI seu MUSULMANNI — h. e. Credentes, sic dicti sunt, qui perniciabilem Muhammedis sectam amplectuntur. Ricoldus vocem explicat, Salvati: de qua is sic in Confut. legis Muhamm. c. 7. Dixit Muhammed, mandavit mihi Dominus, ense gentes expugnare quousque confiteantur,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PEPUZA — Phrygiae urbs apud Callistum, nunc in ruinis, unde Pepuziani haeretici dicti: qui Montanistarum deliria sectati, feminas hubebant Episcopas et Praesbyteras. Vocabant hunc locum Hierosolymam, qui undique homines confluere voluerunt. Epiphan.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»